Μετά την Πτώση έρχεται η Κάθαρση.
Με τη λέξη «κάθαρση» εννοούμε την απαλλαγή από κάτι βλαβερό είτε λέγεται σύστημα είτε παρακμή είτε ο κακός μας εαυτός όπως τραγουδούσαν και τα «Αρνάκια» παλαιόθεν «σκότωσε τον μπάτσο που έχεις μέσα σου». Είναι μια σωματική, ψυχική και μουσική κάθαρση…
Πέρασαν κιόλας 3 χρόνια από την προηγούμενη κυκλοφορία (Πτώση) και το συγκρότημα κυκλοφορεί τη νέα του δουλειά με τίτλο «Κάθαρση». Όπως συνέβη και με τον προηγούμενο δίσκο επέλεξαν να κυκλοφορήσει μέσα στις γιορτές και λίγο πριν μπει ο καινούριος χρόνος. Δεν ξέρω αν αποσκοπούσαν σε κάτι αλλά εγώ το εκλαμβάνω σαν έναν δίσκο αφύπνιση στη δήθεν σκόνη φιλανθρωπίας που μας ρίχνουν στα μάτια για λίγες μέρες και μετά το χάος…
Μετρούν σχεδόν 17 χρόνια από την ίδρυσή τους και αυτό εμένα μου λέει πολλά. Φυσικά αν δεν βρίσκεσαι σε κάποια εταιρία να σε προωθήσει (κρύο αστείο όπως ο καιρός!) δεν έχεις ελπίδες να ακουστείς ή να διαβαστείς από κάποιο μουσικό μέσο που ελληνόφωνο ροκ θεωρεί Μαραβέγια ή Μποφίλιου. Και είναι κρίμα να γνωρίζει τόσος κόσμος τους προηγούμενους καλλιτέχνες και όχι μία μπάντα με 10 ανεξάρτητες κυκλοφορίες σε όλες τις μορφές (κασέτα, βινύλιο, cd) και τόσες συμμετοχές σε συλλογές. Ίσως η φράση – λίγοι και καλοί – να έχει περισσότερη αξία.
Όλα τα μέλη εκτός από τους Αρχή Του Τέλους έχουν περάσει και από άλλα συγκροτήματα της ίδιας ιδιοσυγκρασίας. Για όσους ενδιαφέρονται για περισσότερες πληροφορίες μπορούν να ψαχτούν λίγο παραπάνω στο διαδίκτυο όπου εκεί μπορούν να βρουν ελεύθερο για ακρόαση και τον δίσκο τους! Επίσης αξιοσημείωτο είναι ότι τόσα χρόνια στηρίζουν αυτοοργανωμένα εγχειρήματα με διάφορους τρόπους.
Η μουσική τους είναι ένα κράμα σκοτεινού post punk με ωραία riffs και αργές μελωδίες που πολλές φορές γκρουβάρουν χορεύοντας στον ρυθμό του μπάσου σε συνδυασμό με την πολύ καλή παραγωγή που δεν σε αφήνει διόλου αδιάφορο. Θα μπορούσα να πω ότι η νέα δουλειά είναι συνέχεια της προηγούμενης σαφώς πιο βελτιωμένη και πιο ώριμη.
Ο στίχος δεν θα μπορούσε να πραγματεύεται τίποτα άλλο από καθημερινούς κοινωνικούς και πολιτικούς προβληματισμούς. Μην περιμένετε αγάπες και λουλούδια! Όπως έχω πει πολλές φορές ο στίχος σε τέτοιου είδους μπάντες παίζει σημαντικό ρόλο. Ένα από τα ατού λοιπόν είναι και τα καθαρά φωνητικά που αποτυπώνονται με τον καλύτερο τρόπο ώστε να μεταδώσουν αυτή τη σκοτεινή ατμόσφαιρα.
Από την άλλη πλευρά όμως τα παιδιά απευθύνονται σε μυαλά που είναι ήδη ανοιχτά χωρίς βέβαια αυτό να είναι απαραίτητα κακό. Σίγουρα προσπαθείς καθημερινά να γίνεις καλύτερος άνθρωπος αλλά θα προτιμούσα να φτάσει η μουσική τους σε περισσότερα αυτιά. Δεν ξέρω φυσικά αν τα στενά όρια (ανεξάρτητος και όρια δεν πάει!) του d.i.y. επιτρέπουν κάτι τέτοιο. Από την πλευρά μας αυτό προσπαθούμε και εμείς τόσα χρόνια… να ανοίξουμε καινούριες μουσικές πόρτες που θα σας προβληματίσουν και γιατί όχι αφυπνίσουν.
Όπως λένε και οι ίδιοι όσο υπάρχει ακόμα μίσος, ανισότητες και παρακμή θα συνεχίζουν να εκφράζονται μέσα από την μουσική τους και όχι μόνο, για να κρατηθούν ζωντανοί.