Είναι παραμονή Χριστουγέννων και ο καθείς έχει κάνει από νωρίς τα κουμάντα του, ώστε να ξεπετάξει τις υποχρεώσεις του και να περάσει τις γιορτινές μέρες είτε οικογενειακά είτε με φίλους τρώγοντας και διασκεδάζοντας . Εγώ από την άλλη φρόντισα να κάνω τα κουμάντα μου περί φαγητού, ποτού και οικογενειακής θαλπωρής και ξέχασα τις υποχρεώσεις μου. Έτσι προκειμένου να μην φτάσω στο σημείο να αντικρύσω την δικιά μου “Αρχή του τέλους” στην online καριέρα που μου έχει προσφέρει το Rockap,αποφάσισα να ριχτώ με τα μούτρα στην σπουδή και να σας παρουσιάσω το τελευταίο τους πόνημα με τίτλο “Πτώση”
Πρώτα πρώτα εδώ έχουμε να κάνουμε με 13 ιστορικά κλεισμένα χρόνια στο χώρο της ανεξάρτητης ελληνικής σκηνής, πάμπολλα lives σε αυτοδιαχειριζόμενους χώρους οκτώ κυκλοφορίες με έξι demos και δύο full length και ο ρους των πραγμάτων συνεχίζεται.
Ένα πράγμα μου άρεσε σε αυτή την μπάντα από την πρώτη κιόλας φορά που τους άκουσα, είναι το ότι μπαίνουν σε συνθετικά μονοπάτια που δεν συνηθίζουν οι άλλες Ελληνικές μπάντες του χώρου. Με βάσει την “Πτώση” θα σας αιτιολογήσω αυτό μου το πιστεύω.
Το album ξεκινά με το βροχερό intro “Πόλεις».
Δεύτερο στη σειρά είναι το “Μονάδα μέτρησης άγχους” .Ρυθμικό και με μια όπως λέει και ο τίτλος αγχωτική ερμηνεία.
Crust αργές μελωδίες σε στυλ “Sonic mass” από Amebix, χαρακτηρίζουν το “Ξυπνάω στο σκοτάδι”.
Ακολουθεί το “Λαβύρινθος” κομμάτι που κινείται σε αμιγώς post punk 80’s ύφος.
“Άφιξη” και μου έρχονται στο μυαλό σημεία γνώριμα από την κυκλοφορία του 2009 “Θόρυβος”.
Σειρά έχει η “Οδύσσεια” με ένα χαρακτηριστικό intro riff, που θυμίζει πολύ το intro riff από το «Τρέξε» των Χαοτική διάσταση σε πιο σκληρό ύφος.
Την σκυτάλη παίρνει το “Θεοί και αφέντες” που έμελλε μετά το τέλος της ακρόασης να είναι και το κομμάτι που προσωπικά θα ξεχωρίσω από τα υπόλοιπα. Ένα κομμάτι με εξαιρετική δυναμική.
Στις δύο τελευταίες θέσεις βρίσκονται τα “Πόλεμος Α.Ε” και το “Χωρίς πρόσωπο” με αρκετά dark-groove σημεία και στίχους που καθηλώνουν.
Στιχουργικά γενικά τα παιδιά το δουλεύουν πολύ τόσο σε αυτή όσο και στις προηγούμενες κυκλοφορίες τους και αυτό δεν χωράει αμφισβήτηση, έχοντας πάντα σαν αφορμή την στηλίτευση των κοινωνικών προβλημάτων που τους και μας απασχολούν. Προσωπικό μου κόλλημα: To ότι τις περισσότερες φορές έχουν τη μορφή απαγγελίας.
Από πλευράς παραγωγής θεωρώ ότι στο τελικό έχουν πάρει το πιο άρτιο αποτέλεσμα από τις μέχρι τώρα κυκλοφορίες τους. Καθαρή και ξάστερη που λέμε.
Με κάτι παραπάνω από μια φράση: αποτελούν παράδειγμα για τα δεδομένα του ανεξάρτητου χώρου. Ήταν, είναι και θα παραμείνουν ενωμένοι σαν μια γροθιά, αντλώντας δύναμη από την δύναμη της μουσική τους.